Türkiye
İlk adıma katılım payı engeli
17 yaşındaki Yeter Beyaztaş, henüz 4 aylıkken iki ayağını ve bir elini kaybetti. Son iki yılda aldığı kas güçlendirme tedavisi başarılı geçti. Bir buçuk ay sonra, 18'inci yaş gününde protez bacaklarına kavuşmayı bekliyor. Ancak önünde bir engel var: Devletin istediği katılım payı.
henüz dört aylıkken geçirdiği bir rahatsızlık sonucu adana balcalı hastanesi’nde kanı değiştirilen ardından kangren sonucu iki ayağını ve bir elini kaybeden yeter beyaztaş bu gün 17 yaşında ve 18’inci doğum gününe 1,5 ay kaldı. bu doğum günü diğerlerinden daha önemli çünkü maddi imkânsızlık nedeniyle daha önce hiç sahip olamadığı protez bacaklara kavuşmak ve yürüyebilmek için bir şansı var.
sokağa çıkmadı, okula gitmedi
yeter beyaztaş ailesinin ısrarına karşın durumundan utandığı için hiç okula gitmemiş. okuma yazmayı kendi kendine öğrenen yeter, yaşadığı diyarbakır’ın hani ilçesine özel bir rehabilitasyon merkezi açıldığında dışarıya çıkmaya ve merkeze gitmeye razı olmuş.
“benimle alay ederler diye sokağa çıkmadım okula gitmek istemedim. iki yıl önce benim durumumdakilerin gittikleri rehabilitasyon merkezi açıldığında ilk kez evimden çıktım. arkadaşlar edindim ve burada durumumdan utanılacak bir şey olmadığını anladım. buradaki uzmanlar tarafından kaslarımın güçlenmesi ve protez bacak kullanmaya hazır hale gelmesi için çalıştık. kaslarım şimdi kuvvetli, şimdi en büyük hayalim yürüyebilmek.”
tekerlekli sandalyesini babasına vermiş
yeter beyaztaş’ın çocukluğundan beri protezlerle yürüme düşleri ailesinin durumu nedeniyle hep ertelenmiş. babasının geçirdiği bir kazanın ardından ise hayal olmuş.
“babam inşaat işleriyle uğraşıyordu. iflas edince oturduğumuz mersin’den diyarbakır’a sonra da hani’ye taşındık. babam çalışmak üzere kuzey irak’a gittiğinde trafik kazası geçirdi ve felç oldu. dört yıldan beri yatalak ve ben tekerlekli sandalyemi ona vermek zorunda kaldım. ne zaman yürüme hayalleri kursam hep bir şey çıktı ve kısmet olmadı.”
‘alamazsak kahrolurum’
yeter’in yürüyebilme ihtimali onun kadar annesi muhsine beyaztaş’ı da heyecanlandırıyor. dünyada bundan daha fazla istediği hiç bir şeyin olmadığını anlatan anne beyaztaş, protezleri alamama ihtimalinin kendisini kahredeceğini söylüyor.
“sekiz çocuğum var. biri üniversite olmak üzere beş çocuğum okula gidiyor. yeter’in durumu nedeniyle devlet bana bakıcı ücreti olarak 750 lira ödüyor. kocam yatalak ve eksik primlerini ancak ödeyebildik ve emekli olmaya hak kazandı. iki aydır 700 lira maaş almaya başladı. ailemizin bütün geliri bu. yeter benim üzerime sgk’lı. kanuna göre protezi devlet karşılıyor ancak bizim katkı payı ödememiz lazım. protezin cinsine göre bu bin 600 ile 2 bin lira arasında. gelirimiz zaten bize yetmiyor ve kayınpederimin yardımıyla güçlükle geçimimizi yapabiliyoruz. bu parayı bulup yatırma imkânımız yok. eğer bu protezleri alamazsak kahrolurum. bebekliğinden beri tek hayalim kızımın yürüyebilmesi.”
‘bir rüya gördüm’
‘bir hastaneye gidiyormuşuz ve hastanede odaya girdiğimizde benim için hazırlanan protez bacakları görüyorum. doktorlar ayaklarıma geçiriyorlar ikisini de. ayağa kalkıp önce sol adımımı atıyorum. artık yürüyebildiğimi görüyorum. öyle büyük bir mutluluk ki sevinçle gözlerimi açıyorum.”
yeter beyaztaş her uyuduğunda bu rüyayı gördüğünü anlatıyor. rüyası gerçekleşirse sekreter olmak istiyor, bunu da ‘kimse masanın altından bacaklarımın sakat olduğunu görmez’ diye gerekçelendiriyor. sosyal güvenlik kurumu’ndan alınan bilgiye göre protez taktırmak isteyenlerde yüzde 20 katkı payı isteniyor. ayak protezlerinin fiyatı 6 ile 20 bin lira arasında değişiyor. yeter beyaztaş, protez bacaklara kavuşmak için katılım payını bulamazsa yine sadece rüyalarında yürüyebilecek.
kaynak: al jazeera
Yorumlar