83 yaşında hayatını kaybeden tahsin yücel, türk öykü ve roman yazarı, denemeci, eleştirmen ve çevirmendi. yücel, galatasaray lisesi'ni ve istanbul üniversitesi edebiyat fakültesi fransız dili ve edebiyatı bölümünü bitirdi. fakülteyi bitirdikten sonra, aynı üniversitede 1969'da doktorluk, 1972'de doçentlik, 1978'de de profesörlük unvanlarını aldı. 2000 yılına kadar burda kaldıktan sonra emekliliğe ayrıldı.

tahsin yücel, çalışmalarına öykücülükle başladı. ilk öyküsü olan dert çok, hemdert yok!, bir derlemede (yeni hikâyeler 1950) yayımlandı. daha sonraları varlık, seçilmiş hikâyeler, yeryüzü, beraber ve mavi gibi dergilerde öyküleri yayımlanmaya devam etti. bu dönemlerde kullandığı yalın dil, sözcükler, anadolu insanına yaklaşımı dikkat çekti. uçan daireler, haney yaşamalı ve düşlerin ölümü adlı öykü kitaplarını yayımlayarak kariyerine devam eden yücel, bu kitaplarda kendi geçmişinden bazı unsurlar kullandı. 

1970'li yıllarda, öncellikle yaşadıktan sonra ve dönüşüm kitaplarıyla, daha sonra da vatandaş ve ben ve öteki kitaplarıyla tarzında bir değişiklik göze çarptı. yücel kariyerine komşular adlı kitabıyla devam etti. bu kitabın konusu diğerlerinden farklı olarak, insanların politika hakkındaki görüşlerinin eleştirisiydi. fethi naci, bu kitabındaki bir öyküsünü "bir başyapıt" olarak değerlendirdi.

tahsin yücel'in romanları ise (peygamberin son beş günü, mutfak çıkmazı, bıyık söylencesi) halka karşı ironik eleştiriler barındırdı.

öykü ve roman dışındaki eserleri ise; yazın, gene yazın ve tartışmalar adlarında iki deneme kitabı. bunlardan ilki genellikle kendi hayatından alıntılar içerirken; ikincisi, dilsel konuları ele alan polemikleri konu aldı. aynı zamanda, türkiye'ye göstergebilimi tanıttığı çalışmaları da var.

yurtiçi ve yurtdışında ses getiren incelemelerinin yanı sıra, çok sayıda çeviri de yaptı. 1984'te azra erhat çeviri yazını üstün hizmet ödülü, 2008’de mersin kenti edebiyat ödülü'nü aldı. öykülerinden bazıları, isveççe ve fransızca'ya çevrildi. 

kaynak: al jazeera