türk milli takımı'nın başına guus hiddink'in ardından beklenildiği gibi bir türk teknik adam getirildi. ümit milli takım ve istanbul büyükşehir belediyespor ile yakaladığı başarı ve istikrar ile dikkat çeken abdullah avcı, artık türkiye'nin yeni umudu. omuzlarında çok ağır bir yükü taşıyacak. süper lig'de taraftar ve kamuoyu baskısı yaşamayan tek takımın teknik direktörü olan avcı, bugüne kadar oldukça rahat bir ortamda çalıştı. şimdi ise tüm basının sağlı sollu eleştirileri ile başa çıkmak ve bu yoğun baskı karşısında sakin duruşunu korumak zorunda kalacak. tabi bu zorlu mücadelenin yanında türk milli takımı'nın yeniden yapılanmasını sağlaması ve başarının gelmesi de şart. oyuncu seçimlerinden sonra çıkıcak haberlere karşı da demir gibi sinirlere sahip olmalı. genç teknik adamın, kariyerinin en büyük sınavını vereceği kesin.

 

şu ana kadar yaşananlarla ilgili kısa bir değerlendirme yapmak gerekirse; türkler sürekli olarak, duygusal oldukları, sistemden önce kendi özelliklerine uyum gösterebilecek, oyuncuların ruhundan anlayacak ve aynı duyguyu paylaşabilecekleri isimlerle başarılı olacakları tezini ortaya atıyor. bu tez, dünyada marka teknik direktörler arasında yer alan guus hiddink'in de sonu oldu. türk takımının, tarihindeki en büyük başarılarını şenol güneş ve fatih terim yönetiminde yaşaması da bu düşüncenin kanıtları olarak gösteriliyor. 

 

aşırı duygusallık konusunda haksız sayılmazlar ama akdeniz insanının genel özelliği olan duygusallığın, yalnızca türklere has olmadığını da bir kenara yazmak gerekiyor. ayrıca duygusallık bahanesiyle bir çok eksikliğin üstü de örtülmemeli.

 

 

hiddink'e yapılan eleştirilerin temelinde, ruhsuz olması ve maçın heyecanını yaşamaması yatıyordu. maç boyunca yedek kulübesinden çıkmaması türk taraftarları ve futbol kamuoyunu deyim yerindeyse çılgına çeviriyordu. acaba beklenen başarılar gelseydi, hiddink'in bu hali dikkat çeker miydi? ama doğru, başarısız olunca her şey eleştirilmeli. türkiye'yi dünya 3. yapmış şenol güneş'in de giydikleri, avrupa şampiyonası'na gidilemesinin ardından gündeme gelmemiş miydi! 

 

aslında türk futbolu içinden çıkılmaz bir denkleme benziyor. bir dönem rüzgar 'yerli, içimizden bir hoca'yı getiriyor, bir sonraki dönemde ise 'türkiye'yi yalnızca dünya markası yabancı bir isim kaostan çıkarabilir' görüşü ağırlık kazanıyor. 

 

tüm bunları bir kenara bırakırsak öncelikle türk milli takımı kendi oyuncu kalitesini masaya yatırmalı. son yıllarda alt yapılardan kaç oyuncu çıkmış ve avrupa ligleri'nde kaç türk futbolcu forma giyiyor? bir kişi de türk milli takımı'nın oyun sistemini tarif ederse hiç fena olmaz. 

 

 

türk milli takımı'nın en büyük yıdızı olarak gösterilen arda turan, 24 yaşında atletico madrid'e transfer olmadan önce verdiği bir röportajda 'kendimi fizik olarak geliştirmeliyim' diyorsa, bu durumun vehametini ortaya koyuyor. dünyanın en önemli alt yapılarından academi sporting'in genel direktörü pedro mil-homens ile geçtiğimiz aylarda bir röportaj gerçekleştirdim. homens'a arda'nın bu sözüyle ilgili görüşünü sorduğumda deneyimli futbol adamı, adeta şoka uğradı. fizik olarak oyuncuları 17-18 yaşında hazır hale getirdiklerini ve o yaşta bir futbolcunun gelişimi artık çok zor olduğu ifadelerini kullanmıştı. 

 

 

türk milli takımı'nın sorunları yazmakla bitecek gibi gözükmüyor, bu nedenle abdullah avcı konusuna yeniden dönsek iyi olacak. 2005'te türkiye 17 yaş altı milli takımı'nı avrupa şampiyonu yaparak dikkatleri üzerine çeken abdullah avcı, o günden bu yana değerini hızla arttırdı. 

 

 

futbolu bilimsel olarak ele alan avcı, istanbul büyükşehir belediyespor'un langa tesisleri'ni adeta bir ar-ge tesisi olarak gördü. başarılı teknik adam ile ikinci evi haline gelen tesislerde geçtiğimiz yıl bir araya geldiğimizde çalışma sisteminin önemli ayrıntıları üzerine konuşmuştuk. avcı, günlük başarılardan uzak, temeli olan işlere imza atmak isteyen bir kişi. bu nedenle her sene istikrarlı büyüyen, ligi bir önceki seneye göre bir basamakta olsa daha iyi bir yerde bitiren belediye takımı onun gurur kaynağıydı. türklerin de en büyük eksikliklerinden biri istikrar olduğuna göre, bu birliktelik oldukça başarılı olabilir. 

 

avcı, tesislerin bir odasına yerleştirdiği televizyonlar ve uydu sistemi aracılığıyla gününün büyük bölümünü başta fransa ve kuzey ligleri olmak üzere avrupa liglerini izleyerek geçiriyordu. beğendiği oyuncuların yalnızca tekniği ve fiziği değil, kişiliği de onun için büyük önem taşıyordu.

 

 

en beğendiği teknik direktör jose mourinho olan avcı, her rakibe göre farklı bir oyun sistemi uygulanmasını gerektiğini savunan teknik adamlardan. elindeki malzemeyi kullanmakta da oldukça hünerli bir isim. belediye, hiç bir zaman bir kaç futbolcu üzerine kurulan bir takım olmadı. avcı'nın takımı her zaman mücadeleci yapısı ve oyun disiplininden kopmamasıyla dikkat çekti. 

 

galatasaray'dan aldığı teklifi birçok kişiye uzak olan 'etik' anlayışına ters olduğu için düşünmeden geri çevirmesi onun karakteri hakkında fikir edinmeye yeter diye düşünüyorum. hayatım boyunca onurum için yaşadım diyen genç teknik adam, bu özellikleriyle önemli bir kamuoyu desteğini arkasına alarak göreve başlıyor. 

 

 

her konuşmamızda en büyük hayalinin milli takımı çalıştırmak olduğunu açık bir şekilde söyleyen avcı'nın en büyük artılarından biri de nuri şahin, gökhan töre ve serdar aziz gibi onlarca genç yeteneği yakından tanıması ve onlarla çalışmış olması. 

 

türk milli takımı'nın abdullah avcı yönetiminde önündeki ilk hedef olan 2014 dünya kupası'na katılıp katılamayacağını ise zaman gösterecek. 

kaynak: al jazeera