intifadanın başlarında al jazeera mürettebatının hacmi şimdiki gibi değildi. buna rağmen hepimiz günde üç haber yayınlıyorduk. hedefimiz olayın bütün mekanlarına gitmek, insanların başına gelenlerin iç yüzünü aktarmaktı.

masrafları üstleniyorduk. imkanlar basitti. günlerden bir gün kontrol noktalarını geçerken ve beyt hanun’dan gazze’ye gitmeye çalışırken giydiğimiz elbiselerimiz parçalandı. çoğu zaman hiç uyku uyumadan üç gün işimde oluyordum. haftalarca evlerimizden ayrı kalıyorduk, ailelerimizi veya çocuklarımızı görmüyorduk.

intifada sırasında cenin'deki kampa giren tek gazeteciler bizdik. hayatımızı riske atıp işgal operasyonunun tamamını çektik. olayları yayınladığımız sırada israil güçleri tarafından yollar kesiliyordu. ramallah’taki ofisimiz iki defa israil askerlerinin işgaline maruz kaldı. merhum filistin lideri yaser arafat’ın karargahından iki defa kovuldum.

arkadaşım şirin ebu akla bir defa kovuldu. bununla birlikte gazetecilik mesleğimizi profesyonellik anlayışıyla sürdürdük. çocuk ve şehitlere ait parçalanmış ceset görüntülerini görüyor, duygularımızı gizliyor ve tam bir tarafsızlıkla işimize devam ediyorduk.

şirin ebu akla /al jazeera filistin muhabiri:

al jazeera, cenin'deki kampa yönelik israil işgali sırasında olay yerine giden ilk kimselerin kendi gazetecileri olması açısından diğer kanallardan ayrı bir konuma sahipti. hepimiz oradaydık ve insanlara direk yayın yapıyorduk. bilgiye ulaşmakta ve gelişmeyi aktarmakta kararlıydık. yolların kapatılması kararlılığımızı engellemedi. daima alternatif yollar arıyorduk.

cenin'deki kampa hepimiz israillilerin ateş hattındaydık. kurşunlarının bizi ayrı tutmayacağını bildiğimiz için tanklarından kaçıyorduk. israil uçakları başımın üstünde gezinirken haberleri canlı yayında göndermek için çıkıyordum. çok korkuyordum ancak içimde beni tehlike bölgelerine sevk eden bir şey vardı.

dürüst gazetecinin orada olması gerekiyordu. hepimiz cenin’de bazı arkadaşların evlerinde, bazen bilmediğimiz insanların evlerinde, başka zaman da hastanede uyuyorduk.