gelinlik giydiklerinde çocuktular. k.a ve e.ö 13 yaşında zorla evlendirildi, yani istismar edildi. yaşıtları çocukluklarını yaşarken onlardan eşlerine itaat etmeleri, ev işlerine koşturmaları istendi. bedensel ve ruhsal olarak hazır olmadıkları halde anne olmaya zorlandılar.

k.a ve e.ö ile sığındıkları, yardım aldıkları, güç topladıkları türkiye'nin doğu illerinden birinde (ilin adını güvenliklerini gözeterek saklı tutuyoruz) konuştuk. hala aileleri ile yaşadıkları, eşleri ve akrabalarından korktukları için röportajımızda yüzlerini karanlıkta bıraktık, seslerini değiştirdik. onlardan karartılan çocukluklarını dinledik.

aile meclisi karar verdi

"kısmeti" çıktığında k.a 12 yaşındaydı. görücüler kızı görmüş, 15 yaş büyük eşe uygun bulmuştu. 

"beni istemeye geldiler. evlenmek nedir bilmiyordum. köyde okuma yazma da yok. köy hayatıydı işte. getirdiler beni bir eve kapattılar. evde kaynanam ve kayınbabam da vardı. hiç sokak yüzü görmedim. sokağa çıkamıyordum. kocam hiç izin vermiyordu."

hapis hayatı yaşadı, birçok baskı gördü k.a. üstüne bir de anne olma zorunluluğu bindi.

"evlendikten sonra 3-4 yıl çocuğum olmadı. doktora göründüm. ayıp olmasın size şimdi ama, doktor dedi ki 'sen çocukluktan hamile kalmıyorsun' dedi."

anneliğe adım

k.a ilk çocuğunu kucağına aldığında 17 yaşındaydı. ikinci çocuğunun doğumundan sonra eşi kanserden öldü. daha zor, karanlık günler kapıdaydı. kendisinden küçük olan, kocasının kardeşiyle evlendirildi. bu evlilikten de 3 çocuğu oldu.

"ilk eşim asabiydi. o zamandan başladı beni dövmeye. kaçıyordum ondan, sürekli kaçıyordum. ikinci eşim de sürekli sinirliydi. kimseyle konuşmuyor kimseyle paylaşmıyordu. ben abilerime dedim ki 'ne olur almayayım bu adamı.' 'olmaz evleneceksin, sen evlen o düzelir sonra' dediler. ama düzelmedi. sonra bir gün döverken 'çık git evden' dedi. kaçtım. annemlere sığındım. hastalandım, psikolojim bozuldu. annemler bana bakmadı. sanki ben onları utandırmışım gibi davrandılar. geri döndüm, eşimin amcasına danıştım. bizi kocamla iki katlı bir eve yerleştirdiler. ben çocuklarla üst katta, o altta yaşadı. kapımı kapadım, onunla hiç konuşmadım."

eğitimi, hayalleri, genç kızlığı yarım kalmıştı

"çok başarılı bir öğrenciydim. doktor olmak istiyordum ve öğretmenlerim de teşvik ediyordu. evlendikten sonra bile okul müdürü babama yalvardı beni okula göndersin diye. ama kocam izin vermedi. zaten utandım. evliyken nasıl giderim? çocukluğumu çok özledim. amcasının kızlarıyla aynı yaştayım, onlar sokağa çıkıp top oynardı, ip atlardı, ben evin içinde oynardım. 'evlisin' der, sokağa çıkartmazlardı.

e.ö defalarca boşanmak istedi, baba evine sığındı. her defasında ölümle tehdit edildi. 3 aylık evliyken başlayan koca dayağı ise hiç bitmedi. 20 yaşına kadar çocuğu olmadı. şimdi 2 çocuk annesi. hayatında yegane düzeltmeyi, eğitim aşkı sayesinde yapmış. liseyi gizlice dışarıdan bitirip eline diplomasını aldıktan sonra çocuklarını da yanına alarak ayrı eve çıkmış. 

"önce liseyi bitirdim, sonra ön lisans. şimdi kuran kursu öğretmenliği yapıyorum. iki yıldır çalışıyorum. öğrencilerime de söylüyorum. çocuklarınızı erken yaşta evlendirmeyin diyorum. buralarda erkek çocukları da erken yaşta evlendiriliyor. erkek kız fark etmeden ikisinin de olgun yaşlarında, kendi kararlarıyla evlenmelerini teşvik etmeye çalışıyorum. küçük öğrencilerim var mesela. 'okulunuzu bitirin. içinizdeki hislere fazla kapılmayın' diyorum. kendi  hayatımdan örnekler veriyorum. şu an fazla bir şey gelmiyor elimden. sadece öğüt vermekle yetinebiliyorum."