"geçen gün, 20 tl'ye çamaşır makinasını sattı, yine fırını evden çıkarırken komşularımıza yakalanmış. 'para yok' dediğimiz zaman tehdit ediyor. camı, çerçeveyi indiriyor. evde molotofkokteyli bile hazırlamış. yine geçen gün elinde palayla bize saldırdı. kaçacak yer aradık..."

izmir'deki semt pazarlarında seyyar satıcılık yaparak geçimini sağlayan t.a., 19 yaşındaki bağımlı oğluyla yaşadıklarını bu sözlerle anlatıyor. oğlu s.a'nın dört yıldır her türlü uyuşturucu maddeyi kullandığını söyleyen t.a., “arkadaş çevresiyle başladı. önce önemsemedim. günlük 20 lira veriyordum. ihtiyacını görüyordu. uyuşturucu kullanmaya başladığından beri para yetiştiremiyoruz. evde olmadığımız zaman eşyaları satmaya başladı" dedi ve şöyle devam etti:

"neredeyse iki senedir uyuyamıyoruz. maddeyi kullandıktan sonra saldırganlaşıyor. bizim de can güvenliğimiz yok. eşim dayanamayıp korkudan evi terk etti, akrabalarına sığındı. ben de, onun bu hallerinden bıkan mahalleliden dayak yedim. oğlum şu an uçurumun kenarında, her türlü kurtaracağım onu. tedavi olmasını istiyorum ama kimse bizimle ilgilenmiyor. eğer bundan kurtulacaksa cezaevine bile girmesine razıyım. yeter ki kurtulsun. devletin bir şey yapması için bu çocuğun illa birini mi öldürmesi gerekiyor?”

izmir uyuşturucu satıcılarının hedefindeki illerden biri. özellikle güneydoğu ve doğu anadolu bölgelerinden kuryeler vasıtasıyla kente getirilen uyuşturucu maddeler, “torbacı” tabir edilen sokak satıcıları aracılığıyla piyasaya sürülüyor. yaz aylarıyla birlikte uyuşturucu satışı, çeşme başta olmak üzere ege kıyılarındaki turizm merkezlerine yönleniyor. bağımlıların anlattıklarına göre, “bir kereden bir şey olmaz”, “ben içtim bak bana bir şey olmadı” denilerek arkadaş ortamlarında uyuşturucuyla tanışılıyor, bir süre sonra da bağımlı olunca madde satın alabilmek için evdeki eşyaları satacak duruma geliniyor.

Ş.Ö., uyuşturucu kullandığı günlerde kendisine nasıl zarar verdiğini gösterdi.

izmir'de madde bağımlısı ş.ö. diğer kullanıcılara göre şanslı, tedavi yolunu seçerek bağımlılığından kurtulmayı başarmış. ş.ö. arkadaş ortamında ikram edilen esrarı deneyerek. madde kullanmaya başlamış. ardından yaşananları şöyle anlatıyor:

“önce esrar içtim. sonra kesmedi. uyuşturucu hap içmeye başladım. gün geçtikçe sayıyı artırdım. günde üç şişe uyuşturucu hap içiyordum. içtiğimde dünyanın en güçlü insanıydım. şiddet uyguluyordum. önce kendimi kesiyordum. yetmiyordu. çevreme zarar veriyordum. babamı, amcamı bile bıçaklayıp yaraladım. allah’tan şikayetçi olmadılar. hiçbir şey beni engelleyemiyordu. ayrı bir güç geliyordu. intihara bile kalkıştım. eşimin de sağlığı bozuldu. hastanede yattı, tedavi gördü. onu bile önemsemiyordum. benim için varsa yoksa, hayatım haptı.”

“bir kere dahi denemesinler”

düştüğü bu yolda aile şirketlerinin de batmasına neden olduğunu dile getiren ş.ö., şöyle devam etti:

“yeter ki uyuşturucuyu bulmak iste... çok kolay, her yerde bulabilirsin. bir gün kendi kendime ‘ben ne yapıyorum, nereye gidiyorum’ dedim. tedavi olmak istediğimi aileme söyledim. önce inanmadılar, sonra hastaneye götürdüler ve kurtuldum. şimdi uyuşturucuya karşı mücadele ediyorum. ne olursun, gençler ufacık bile bu maddeleri denemesinler. sonra geri dönüşü çok zor oluyor. şimdi çok pişmanım. her yerimi kesmişim. o utancımı dövmelerle kapatmaya çalışıyorum. ne gerek vardı bunlara?” 

kaynak: al jazeera