abdurrahman hasan, suriye’nin haseke kentinde, eşi ve üç çocuğuyla yaşıyor, hayatını sebze halinde hamallık yaparak kazanıyordu. suriye’deki savaşın yaşadıkları yerlere sıçrayıp evleri bombalandığında, pek çok suriyeli gibi ailece yola çıkarak türkiye sınırına geldiler. eşi nergis hasan o günleri şöyle anlatıyor:

“üç yıl önce savaşta evimize bomba isabet etti. bize bir şey olmadı ama evimiz yaşanacak yer olmaktan çıkmıştı. haseke de öyle. savaş her tarafı kuşatmıştı. çıkıp gitmekten başka çaremiz yoktu. o sıralar üç çocuğum vardı, dördüncüsüne hamileydim. sınıra ulaşmamız çok zor oldu. türkiye’ye geçmemiz de öyle. mayınlı alana girdik. önceden gelenlerin gösterdiği yolla girdik türkiye’ye. daha önce bir akrabamız diyarbakır’a gitmişti. peşinden biz de diyarbakır’a gittik.”

“orada da fakirdik, burada da”

hasan ailesi, diyarbakır’a gelir gelmez tanıdıklarının yardımları ile bir eve yerleşti. bir binanın bodrum katını 400 liraya kiraladı. 

“eşim sebze haline gitti. iş bulması gerekiyordu, elimizde avucumuzda bir şey yoktu, orada da fakirdik, burada da. durumunu anlatmış sebze-meyve komisyoncularına. onlar da iş vermişler. her sabah kalkar, namazını kıldıktan sonra işine giderdi. akşama kadar kamyonlara sebze-meyve yükler geçimimizi temin ederdi. çalışkan bir insandı, kazandığı çok şey değildi ama güvenli bir yerdeydik ve evlatlarımızla bir aradaydık. üç seneye yakın halde çalıştı. yirmi gün önce, ücreti daha iyi bir iş buldu, bir alışveriş merkezindeki kuru temizlemecide işe girdi.”

patlamanın olduğu gün

abdurrahman hasan ve ailesi suriye’den bombalardan kaçıp diyarbakır’a gelmişlerdi. ancak diyarbakır’da geçtiğimiz cuma günü emniyet müdürlüğü ek binası önünde patlayan bombadan kaçamadı. nergis hasan, o gün eşini son kez gördüğünü anlatıyor.

“birlikte kahvaltı yaptık. çocuklar hâlâ uyuyordu. üzerlerini örtüp teker teker öptü. sanki bir şey olacağını hissetmişti... o,  kaçtığımız bombanın sesini duyduğumda içimden bir şey koptu. konduramadım, ‘bir şey olmamıştır’ dedim ama en kötüsü olmuştu.”

suriye’ye dönüş

pkk’ya bağlı tak örgütü tarafından üstlenilen bombalı saldırıda ölen 11 kişiden birisi de suriyeli abdurrahman hasan’dı. bombalardan kaçmak için ailesiyle birlikte geldiği diyarbakır’dan suriye’ye tek başına ve bir tabutla döndü.

“diyarbakır’a gömülsün istemedim, annesi haseke’de, ona gönderdik, eğer bir gün barış gelirse ülkemize döneceğiz ve geri döndüğümüzde eşimin geride kalmasını istemem, evlatlarım babalarının kendisinden olmasa da mezarından ayrı kalsınlar istemedim.”

bir başına...

nergis hasan şimdi dört çocuğuyla birlikte diyarbakır’da yaşamaya çalışacak. bir işi yok ve şimdilik komşuların yardımları ile geçiniyor. yarın ne olacağını, ne yapacağını ise bilmiyor. sadece bekleyeceğini söylüyor, suriye’de barış olmasını ve haseke’ye döneceği günü.

muhaberimize ulaşmak için: kadir.konuksever@aljazeera.net

twitter'dan takip edin: @kadirkonuksever