soma şehir mezarlığı’nda belediyenin oluşturduğu madenci şehitliği, son madencileri bekliyor. sabahın ilk saatlerinden akşam karanlık çökene kadar şehitlik, madenci yakınlarıyla dolup taşıyor. kuran sesi hiç eksik olmuyor. girişte kızılay gibi çeşitli hayır kurumları gelenlere su ve lokum dağıtıyor, kolonya tutuyor.

şehitlikte, faciada can veren 31 yaşındaki maden mühendisi koray karadağ’ın mezarının başından hiç ayrılmayan, sürekli toprağı elleriyle ovuşturan çocukluk arkadaşı bankacı gökalp akbaba’nın gözyaşları çevredekileri de ağlattı.

"sen gittin ben kaldım"

saatlerce arkadaşının başından ayrılmayan gökalp akbaba’yı yakınları ve diğer ortak arkadaşları teskin etmeye çalıştı. al jazeera muhabirine “benim canım ciğerimdi, dert ortağımdı” diyen akbaba şöyle konuştu:

“işte çıkıp gitti, beni burada bıraktı. hiç böyle yapmazdı. o benim çocukluk arkadaşımdı, aynı sokakta top koşturarak büyüdük biz onunla. ben şimdi sokağıma nasıl gideceğim. ortaokulu, liseyi beraber okuduk. beni soluksuz bıraktın be koray, sen gittin ben kaldım.”

"polatlı’dan kardeşin irem"

Şehit madenciler için gözyaşı döken öğrenciler mezarların üzerine yazdıkları mektupları bıraktı. [Güray Ervin / Al Jazeera]

bugün şehitliği ziyaret edenler arasında ted polatlı koleji öğrencileri vardı. şehit madenciler için gözyaşı döken öğrenciler mezarların üzerine yazdıkları mektupları bıraktı. işte o mektuplardan biri madenci ismail canbal’ın üzerini kapatan toprağın üzerindeydi. mektupta şu satırlar yer alıyor:

“kardeşim, sakın üzülme, bizler burdayız, yanındayız, üzme kendini be kardeşim. anneni, kardeşlerini üzme. dik dur, ne olursa olsun göğüs ger. sıkma canını, geçecek bu kara günler. gittiğin yerde huzur içinde ol.”

mektuba iliştirilmiş notta ise, “yüz karası değil kömür karası, böyle kazanılır ekmek parası, elbet alınacak bu olayın hesabı” diyen öğrenci, “dertleşmek istediğinde her an bir mesaj ötendeyim’ diyerek, "kardeşin irem polatlı" imzasıyla yazısını bitiriyor.