değişken ağırlıklı, tüpsüz, ip destekli ve paletsiz, ip destekli serbest dalış kategorilerinde dünya rekoru kıran türk dalgıç şahika ercümen, al jazeera'ye dalış tutkusunu, korkularını, suya olan sevgisini anlattı.

ercümen, dalmanın kendisi için bir doğayla bütünleşme yolu olduğunu, rekabete önem vermediğini söyledi. 

dalmaya ne zaman başladınız ve nasıl karar verdiniz?
dalış sporlarına 1998 yılında başladım. çocukluğumda alerjik astım hastasıydım ve hiçbir spor yapamıyordum. sonuçta bir astım hastasının akciğer kapasitesi ve kan değerleri, sağlıklı bir insanınkine göre çok daha farklıdır. tam nefes alamadığınız bir yerde, nefesinizi tutmak çok zordur. suyla tanıştıktan sonra suda nefes aldığımı hissettim. dolayısıyla bu spora da sıkı sıkıya sarıldım. birçok doktor ve sporcu, benim bu durumda olup, bu sporu, bu derecelerle yapıyor olmama hala inanamıyor.

hayatın temeli nefes almak, benim hayatım ise nefesimi tutmak. bana göre benim hayatım, ilk nefes aldığımda değil, nefesimi ilk tuttuğumda başladı.

doktorlarınız ya da yakınlarınız karşı çıkmadı mı?
ailem başta çok korktu. evden dışarı çıkmakta bile zorlanırken,bir anda çanakkale boğazı'nın sularında buldum kendimi.fakat bu benim bağışıklık sistemime çok iyi geldi. bunun yanında disiplinli bir hayata da geçiş yaptığım için derslerim de çok iyi gitti. mutlu ve başarılı olduğumu görünce ailem de benim yanımda yer aldı.

nasıl konsantre oluyorsunuz ve suyun dibindeyken ne düşünüyorsunuz?
dalarken sadece kendi içime yöneliyorum.o an yanımdan geçen bir balığa ya da çevremde olanlara konsantre olmuyorum. dalışta derine indikçe o basıncın beni kucakladığını, denizin beni kucakladığını hissediyorum. akciğerlerimin yavaş yavaş kanla dolduğunu hissediyorum.

çok farklı fizyolojik değişiklikler bunlar. yunusların ve balinaların suyun altında yaşadıklarının bir benzeri.

nefesinizi ne kadar süre tutabiliyorsunuz?
benim için, ne kadar tuttuğumdan çok, kaç metreye daldığım önemli ama bunun için nefes tutma antrenmanları da yapıyoruz. benim gibi 90 metreye dalan biri yedi, sekiz dakika da tutabilir.

korkmuyor musunuz?
derinler ya da su altında başıma gelebilecek hiçbir şey beni korkutmuyor. korkum sadece hedeflerimden uzaklaşmak ya da yanlış bir şey yapmak. hepimiz havaya ihtiyaç duyuyoruz ama anne karnında da sudaydık, sudan geliyoruz. ben sadece içgüdülerimi tetikleyip, bunun üzerine çalışmalar yaparak bu seviyeye getiriyorum. bence su, dünyadaki en değerli öğe.

benim alanımda güvenlik önlemleri olduğu için tehlike yok. sizin kapasite ve performansınızla ilgili. oksijeniniz o performanstan dolayı çok azalırsa, küçük bir baygınlık yaşayabilirsiniz. bununla da ilgili, sizi yukarıya çıkartıp, oksijenle buluşturduklarında hemen kendinizi toparladığınız bir durum söz konusu. en büyük tehlike, güvenlik önlemlerinizi almadan, tek başına dalmanız.

mücadeleniz neye karşı?
en büyük mücadelem kendimle.yıllardır bu sporun içindeyim ve her yarışmada, her rekor denemesinde görüyorum ki, beni engelleyen tek şey kendim.

derya can ile aranızda bir rekabet var mı. o rekor kırdıktan hemen sonra, siz onun rekorunu kırıyorsunuz? bu böyle mi devam edecek?
hayatım boyunca hiçbir zaman rekabetçi bir yapım olmadı. benim rakibim yok. kişilerin, diğer sporcuların da bir önemi yok benim için. bugün ayşe olur, yarın bir başkası. benim yarışım, mücadelem kendimle. sadece bir kişiye takılıp kalmak bir sporcuyu baltalar ve vizyonunu daraltır. 

rekor denemeleri konusunda toplumda bir bilgi yanlışı var. bunlar bir günde organize edilen şeyler değil. üç ay önceden başvuruluyor. federasyonumuzun daha önce yaptığı başvuru üzerine bütün sporcular aynı anda denediler. benden önce dalmayı kendileri istedi. bende onları az farkla geçerek rekoru elime aldım. antrenman derecelerimin çok altında dereceler bunlar ama birden arttırmak istemedim. ileriye sakladım.

daha ne kadar devam etmeyi düşünüyorsunuz?
suyu bırakmayı düşünmüyorum. ancak bu seviyede devam etmek, büyük emek istiyor. bırakmaya niyetim yok ama aralar vermeyi düşünüyorum. bir, iki yıllık aralar vermeyi düşünüyorum. üç ya da beş yıllık planlar yapıyorum. önümüzdeki üç yıl hiç ara vermeden devam edeceğim.

rekorunuzu gazze'ye adadınız. daha önce de akdeniz fokları ve caretta carettalar için daldınız. bir sporcunun görevleri arasında bunlar olmalı mı? ne gibi tepkiler aldınız?
sporculuktan çok kişisel yaklaşım önemli. hayatım boyunca yaptığım her işte duyarlı oldum. dünya rekorum öncesi gazze'de yaşananlar beni çok üzdü ve rekorumu da buna adadık. o gün aldığım ilk nefes gazze'ye nefes olsun diye pankart açtık. gazze'ye duyarsız kalmak benim için mümkün değildi. beraberinde sosyal sorumluluk taşımıyorsa, sadece spor beni asla tatmin etmez. bugüne kadar olumsuz bir tepki almadım.

kaynak: al jazeera