yunanistan’da gençler, krizin ardından işini kaybeden yüzde 18’lik kesime katılmak yerine yurtdışına gitme arayışındayken, yaşam standartlarını devam ettirmeye çalışan ebeveynler, şehirden uzak, daha basit bir yaşamın peşine düştü ve geçimini çiftçilikten sağlamaya başladı.

tarımsal iş gücü 2008 yılından bu yana yüzde yedi oranında artış gösterirken şu anda tarımdan geçimini sağlayanlar, ülke nüfusunun yüzde 12.5’ini oluşturuyor. bu oran 2008 yılında yüzde 11.3 olarak ölçülmüştü.

çocuklar mahalle okuluna gidiyor

elisabeth kokoreli ve eşi vanguelis tsaprounis, 2011 yılının başında atina’daki yaşamlarını geride bırakarak, çocukluklarını geçtiği evia adası’nda aileden miras kalan eve taşındılar.

kokoreli’nin ailesi ii. dünya savaşı döneminde şehre göç etmiş. o dönemde benzer göçler  nedeniyle atina nüfusu üç katına ulaşarak dört milyona ulaşmış. bu da neredeyse o dönemki yunanistan nüfusunun beşte ikisi...

böyle bir değişiklik yapmayı uzun süre düşündüler. fakat başkentte yaşam masrafları ayda 3 bin euroya ulaşınca, bunun gelirlerinin çok üzerinde olduğuna karar verdiler.

şimdi iki kızları da vassilika’daki bir mahalle okuluna gidiyor. 42 yaşındaki ressam tsaprounis da, kendisine ailesinden miras kalan topraklarda en verimli şekilde tarım yapabilmenin yöntemlerini öğreniyor.

40 yaşındaki dans terapisti kokoreli de çok mutlu olduğunu söylüyor. “gelecek açısından burada şansımız daha çok. atina’da sürekli bir mücadele içindeydik” diyen kokorelli, bunun kendisi için büyük bir değişim olduğunu ama yeni yaşantısını sevdiğini sözlerine ekliyor.

işsiz kalan gazeteciler yeni bir yaşam kurdu

kentten kırsala göç edenlerin çoğunu orta yaşlı kesim oluşturuyor. ambroise santamouris (50) ve partneri adriana flores (52) de şehir yaşamını geride bırakanlardan.

gazeteci çift, 2012’de dördüncü yılına girecek ekonomik krizin basın sektörünü de olumsuz yönde etkilemesi üzerine böyle bir karar vermiş.

santamouris, özel bir radyo istasyonundaki işini 2010 yılında kaybetmiş ve çift ocak ayında cyclades takımadaları’ndan biri olan tinos’da santamouris’a ailesinden miras kalan, deniz kenarındaki eve taşınmaya karar vermiş.

“toplumdaki pozisyonunuzu yansıtan ve önemli olduğunu düşündüğünüz çoğu şey değerini kaybetti ve artık bütçemiz önemli olduğunu düşündüğümüz bu şeyleri karşılayamaz hale geldi” diyor santamouris.

santamouris adada emekliye ayrılma fikrine sıcak baksa da, 8 bin gazeteciden dörtte birinin bu yıl işsiz kaldığı atina’da gelecekte yeniden iş bulabilme ihtimali kafasını kurcalıyor.

tazminatının bir kısmını haber portalı ve internet üzerinden yayın yapan bir radyo kurmak için kullanan santamouris’un ekibinde şu an için görev yapan 11 gazeteci, reklamlardan gelir sağlayana kadar ücret almadan çalışıyor.

çift etraflarında kendileri gibi şehirden tinos’a kaçan onlarca kişi olduğunu söylüyor. öyle ki, önceden zeytinler ağaçlardan dökülürken, şimdilerde işin ucundan tutanların sayısı artınca ada, tarihinde ilk kez kendi zeytinyağını üretiyor.

ne olursa olsun ada yaşamı şehirden çok daha basit. “birileri sana yumurta veriyor ve sen de ondan kek yapıp komşularına dağıtıyorsun” diyen flores, yeni yaşamının kolay olmayacağını biliyor ama başka bir seçeneği de yok. çünkü kendi değimiyle, kriz nedeniyle atina’da kendileri için hiçbir şey kalmamış. 

flores’in atina’da öğrenci olan kızı da eğitimine yurt dışında devam etmek istiyor ama flores avrupa birliğinin desteklediği kurslarda yer açılmasını dört gözle bekliyor. böylece kızının arıcılık ya da salyangoz yetiştiriciliği gibi, şehir dışında kullanabileceği uğraşlar edinmesini istiyor.

kaynak: agence france presse