yıl 2014, yer rio de janeiro, çeyrek final. ama herkes iki gündür ispanya 1982’yi konuşuyor.

o zaman yarı finalde karşılaşmıştı fransa ve almanya. sahada platiniler, rumenigeler... almanya penaltılarla kazanmıştı kıran kırana mücadeleyi.

rio'nun kış güneşine geçmişin gölgesi vuruyor sanki bugün.

ve işte bugün, “tarih tekerrürden ibaret midir, değil midir?” sorusu akıllarda, her iki takımın taraftarlarında.

almanlar yollarına devam etmek, fransızlar tarihi değiştirmek istiyor.

rio sokaklarında sabah erken saatlerden itibaren yollara dökülen alman taraftarlar, iki gündür sessiz kalan kente hareket katıyordu.

eşiyle birlikte leipzig'den gelen günter weiz bunlardan sadece biriydi. ona göre zor bir maç olacaktı. fransa'nın bir takım, almanya'nın ise yıldızlar topluğu olduğunu da hatırlatıyordu onları maracana'ya götürecek otobüse binerken.

sokaklarda rastlayamadığım fransızlarla vuslat metroya nasipmiş.

bizi maracana'ya götürecek vagonlar mavi, kırmızı, beyaz renklere bürünmüştü.

fransız taraftarların tek arzusu var: daha önce dünya kupası'nda yenemedikleri almanya'yı devirmek.

22 yaşındaki parisli üniversite öğrencisi gerome, metronun neşe kaynağıydı. kötü yenilgileri hatırlamıyor ama artık futbol tarihlerinde bir dönüm noktası olması gerektiğini söylüyor.

bir başka fransız luc vernet ise 1982 yılındaki yenilgiyi dün gibi hatırladığını söylüyor. o zamanlar sekiz yaşında olduğunu hatırlatan luc için o gün, hayatının en kötü günüymüş.

maçı kimin kazanacağını bilemiyoruz ama bizleri bir futbol şöleninin beklediğine eminiz.